OVER MIJ
CHANTAL DE VRIES
Zolang ik mij kan herinneren spelen paarden een grote rol in mijn leven. Als kind was ik bijna altijd te vinden op de manege. Om te rijden en de paarden te verzorgen en later ook als vrijwilligster bij paardrijden voor mensen met een verstandelijke beperking. Tijdens mijn studie geneeskunde verdwenen de paarden naar de achtergrond. Daarna ging ik aan het werk als arts. Ik heb eerst een aantal jaren gewerkt in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking, daarna in de psychiatrie. De liefde voor paarden was er nog steeds en met de komst van mijn eerste paard Wiepke ging een grote wens in vervulling.
Nadat onze twee dochters geboren waren, werd ik pleegmoeder van Bram, een jongetje met een ontwikkelingsachterstand en gedragsproblemen. Hij was snel overprikkeld en kon erg boos worden, waardoor het dagelijks leven soms best ingewikkeld en zwaar was. Van kleins af aan heb ik Bram meegenomen naar de paarden. Meehelpen met de stal uitmesten, poetsen en ritjes op de koets door het bos waren heerlijke ervaringen. Zijn gedragsproblemen leken achter te blijven in een rugzakje aan het hek. Samen bezig zijn met de paarden was altijd fijn.
Min of meer bij toeval kwam ik in aanraking met coaching met behulp van paarden. Doordat ik bij Bram en mezelf het positieve effect van paarden had ervaren, wilde ik hier graag meer van weten. Op het moment dat er proefpersonen gezocht werden voor paardencoaches in opleiding, greep ik deze kans met beide handen aan. Ik wist al snel welke vraag ik aan het paard en de coach (in opleiding) wilde stellen. Ik wilde wel eens weten wat er mis was met mij. Het lukte me namelijk niet om bij de betrokken pleegzorg instantie duidelijk te maken dat de bezoekregeling die er was met de vader van Bram veel te belastend was voor Bram en ons gezin. Door de problemen die ik ondervond met de betrokken instanties voelde ik me niet gehoord en gezien en mijn zelfvertrouwen was minimaal.
Met de vraag; “wat is er mis met mij” in mijn hoofd, mocht ik aan de slag met het allergrootste paard van stal. Ik moest een hindernis bouwen, die symbool stond voor de problemen waar ik met mijn pleegzoontje en de instanties tegenaan liep. Daarna moest ik het paard over deze hindernis leiden. Tot mijn stomme verbazing volgende het reusachtige paard mij zonder problemen over de hindernis. Ook de tweede en de derde keer. Dit bracht mij aan het denken en ontroerde mij enorm: Hoe kon het dat ik met dit prachtige paard alles voor mekaar kreeg, terwijl dat niet lukte bij de betrokken instanties van mijn pleegzoontje? Ondertussen keek het paard mij geduldig en liefdevol aan. Hij liet zich uitgebreid door mij aaien, kriebelen en knuffelen. Wat voelde ik me gezien en gehoord door dit reusachtige, gevoelige paard! Door deze ervaring en de vragen van de paardencoach besefte ik me dat er helemaal niets mis is met mij. Ik realiseerde me dat ik in een lastige positie was terecht gekomen en dat de pleegzorg instantie het onmogelijke van mij vroeg. Het was tijd om mijn grenzen aan te geven.
Eenmaal thuis kon ik, door mijn hervonden zelfvertrouwen, mijn grenzen duidelijk aan geven en werd de situatie snel opgelost. De bezoekregeling met de vader van ons pleegkind, waar we allemaal veel last van hadden werd aangepast en we konden als gezin weer verder. Door deze ervaring was voor mij één ding duidelijk geworden: coaching met behulp van paarden werkt. Het was voor mij de aanleiding om nog veel meer te willen leren over hulpverlening met paarden en ook anderen te helpen met deze effectieve manier van hulpverlening. De afgelopen jaren heb ik een aantal opleidingen gevolgd op het gebied van coaching met behulp van paarden. ( oa. EAC level 1 en 2 via de Keulseweg en Pony power voor kids trainer)
In Zelhem, op het Achterhoekse platteland heb ik een prachtige plek gevonden om naast mijn werk als dokter, ook hulpverlening met de zachte kracht van paarden te bieden. De frisse wind door je haren, de geuren van het buitenleven, de koeien die rustig om ons heen grazen en de paardenkudde die steeds nieuwsgierig toekijkt, helpen mee om een omgeving te creëren waar je kunt zijn wie je echt bent.